ஜெயமோகன் இருளிச் செய்த மஜாபாரதம்​

345678ஆம் புத்தகம்: வடமேற்குநன்முகில் நறுமுகக் காளையோன்.

நுடம் கொண்ட செடல்கள் நொறுங்கின. மரம் கொண்ட மதில்கள் மாறின. வெங்கல உருளியும், மங்கல வாவியும், சங்குலர் மங்கையும், வேங்கையின் கொங்கையும், ஸிங்குலர் ப்ளூரலும் முகிழ்ந்துதித்தன.

வெண்டைக்காய்ப் பொரியலும் சுண்டைக்காய் அவியலும் கத்தரிக்காய்க் கதையும் கலந்து முயங்கிய மரப்பாவைகள் பார்வையை வீசின. அனைவரும் போரின் நடுவிலே பொரியலா எனப் பொச்சரிப்புக் கொண்டு இஃது சரியல்லவோ என நனிமறந்து நற்சுவையாடினர்.

நெடுநெல்வாடை மிகுந்த அறுவடைக் காலத்தில் செம்பொன் அரிசிக்கதிர்கள் குதிர்களில் நிரம்பின. அசப்பில் அசிங்கமாக இருந்த அசங்கன் எனும் சங்கக் கவிஞன் புன்னகையை முகத்தில் சதிராட வரவழைத்துக்கொண்டான்.

பிற இசைச்சூதர்கள் சூது மிக வேறெங்கோ புன்னகைக்க, அசங்கனின் கரங்களை முறுக்கிப் பற்றி மும்முறை மண்ணில் தங்கள் மண்டையை அறைந்தனர். நான்மறை பற்றி நான் அருளியதுபோல நான்முறை நாவால் நாரைப்பறவைகளை குத்தீட்டிகளால் தீண்டிக் குலவையிட்டனர்…

‘அறுதியில் இல்லாத அறம் குருதியில் போம்’ என்றான் யுதிஷ்டிரன். ‘எனக்கு மாரத்தான் ரன் செய்யவேண்டும்’ என உத்திஷ்ட கருடத்வஜன் சொன்னதற்கு “விதையின்றி முளைத்த செடி விதையின்றி அமையாது இந்த ஆழி சூழ்வுலகத்தில்” எனக் கலகக் கலக்கத்துடன் விடை செப்பினான் செப்பினன் மாதேவ அர்ஜுனன்.

‘உளவிழிக்குள் விழிப்பதுவுக்கும் உளறிக்கொட்டி விழிப்பதுவுக்கும் உள்ள ஆறு வித்யாசங்கள் யாவை’ என யட்சன் கேட்டதற்கு, யட்சிணி சொன்னாள், ‘என் சகோதரி உலக்கை உலூபி, உன் மண்டையில் பொளேறென்று போட்டால் உடனே தெரியவரும்’ என்று.

ஆகவே யட்சனுக்கு விடை கிடைத்துவிட்டது. உடனே போர்க்கால ரீதியில் அங்கிருந்து அகன்று, மூங்கில் வேய்ந்த அங்காடிக்குச் சென்று இரானி டீ குடித்துவிட்டு, கோட்டையிலுள்ள அண்ணாவை அண்ணாந்து பார்த்து ‘புதுமைப்பதுமை புண்ணியகண்ணியம், புறப்பாடு என்பாடுஉன்பாடு’ எனப் பரவசத்துடன் பம்மினான். உடனடியாக அண்ணா சதுக்கப்பூதமானார்.

… ‘வாட் டு யூ மீன்?’ எனக் கொதித்தெழும்பிச் சலம்பிய இடும்பி, ‘செக் என்று நினைத்தாயா செம்படவா, தமிழ்படவா? என்னிடம் இருப்பது ஏடிஎம் கார்ட். பின் கொடுக்கமுடியாது. பொதுவிற்பனை வரி 18%. கூடுதலாக, ஜெயமோகனின் வெண்முரசு வரிகள் தனி – பதிவுக்குச் சுமார் 1,00, 000. வந்து அள்ளிக்கொள்ளவும், ஸ்டாக் இருக்கும்வரை விற்பனை; இன்றுமுதல் நாளை கடன். கண்ணைப் பார் சிரி. ஸவுண்ட் வோக்கே ஹார்ன். மழை நீர் சேமிப்போம்!’ என்றாள்.

அடுத்த, 345679ஆம் பாகம்: வெண்குமிழ்மூக்கு வரிக்குதிரை (குருக்ஷேத்திர யுத்த ஸீனில் எக்ஸ்ட்ரா வீரனாக ஸ்பெஷல் எஃபெக்டுகளுடன் பங்குபெற்ற கர்த்தபகுமாரன் எனும் பாண்டிய அரசன், கடைச்சங்கம் விரித்து நடத்தி நட்டப்பட்டதால், கொள்வாரில்லை கட்டிவிட்டேன் என, தம் பரிக்காகக் கொள்ளைக் கொள்ளையிடாமல், வெறுமனே கொள்முதல் செய்த படலம் (அல்லது) கழுதை கெட்டால் குட்டிச்சுவர்)

-0-0-0-0-0-0-

ஆ!

-0-0-0-0-0-0-

“டேய் ராம் – இப்படியா கண்ணைத் திறந்துகொண்டு தூங்கிவழிந்து இப்படி வாரிச் சுருட்டி உளறிக்கொட்டிக்கொண்டு எழுந்திருப்பாய்? ஏதாவது கெட்ட கனாவா என் கண்ணே?” என என் துணைவி கேட்டாள்.

நான் மூக்கில் சளியொழுக அழுதுகொண்டே சொன்னேன், “ஆம், என் கண்ணின் மணியே, மணியின் ஒளியே! ஒளிரும் மணி புனைந்த அணியே! அணியும் அணிக்கழகே! அணுகாதவர்க்குப் பிணியே! பிணிக்கு மருந்தே! அமரர் பெருவிருந்தே! பணியேன் ஒருவரை நின் பத்ம பாதம் பணிந்த பின்னே! வழக்கம்போலவே வெறுமனே வெண்முரசு படிக்கையில் தூங்கிவிட்டேன், ஆக, கொடுங்கனாக் கண்டேன் தோழீ!”

…இப்படியாகத்தானே பாவப்பட்ட பீமனும் அவன் இணைத் துணைவி இடும்பியும் – கடோத்கசன் எனும் பிள்ளையைப் பெற்றெடுத்தனர்.

ஆனால் அய்யன்மீர், அப்பிள்ளையின் பெயர் கடோத்கசன், கடோத்கஜன் அல்ல. கடோத்முழன் கூட அல்ல. ஆக சர்வ நிச்சயமாக, கடோத்சாண் எனவும்கூட இருந்திருக்கமுடியாது என்பதை ஜாக்கிசாண்  கங்க்-ஃபூ படம் பார்த்த உங்கள் அனைவருக்கும் புரிந்திருக்கும்.

சரி. பொதுவாகவே, மஹாபாரதப் பெயர்களில் பெரும்பாலானவை ​காரணப் பெயர்கள். கடோத்கசன் (घटोत्कच) என்கிற பெயர் கடம் ( घटः  கடஹ், பானை) + உத்கசம் ( उत्कच: உத்கசஹ், முடியில்லாமை/மசுரில்லாமை) எனும் இரண்டு அர்த்தங்களை இணைத்து  உருவாக்கப்பட்டது.

கடோத்கசனின் மண்டை  பானை போலவும் அதுவும் தலைமுடியில்லாமலும் இருந்ததால் அவனுக்கு இப்பெயர். வழுக்கைப்பானைமண்டையோன். அடிப்படை மஹாபாரதக் குறிப்புகளைத் தெரிந்துள்ளவர்களுக்கு இது பாலபாடம்தான். மன்னிக்கவும்.

ஆனால் – ஜெயமோகன் அவர்கள் எழுதுவது – தொடர்ந்து கடோத்கஜன் என்று – ஆனால் இதனை ஒருவழியாக மண்டையில் அடித்துப் புரிந்துகொள்வதென்றால், அது பானையானை அல்லது யானைப்பானை என்று. ஆ!

ஜெயமோகன் இப்படியொரு அடிப்படைத் தவறுடன் எழுதுவது – அதாவது – தமிழில் அவ்வார்த்தையை முடிந்தவரை அதன் மூல ஓசைகளுடன் ஒத்திசைந்து சொல்லமுடியும் என்றாலும், விடாமல் தவறாகவே எழுதுவதற்குக் காரணங்களாக 1) உதாசீனம் 2) யார் சரிபார்க்கப் போகிறார்கள் எனும் மனப்பான்மை 3) அறியாமை 4) விசைப்பலகை தட்டச்சுப் பிரச்சினைகள் போன்றவை இருக்கலாம்.

ஆனால், மூன்றாவது இருக்க வாய்ப்பில்லை. ஏனெனில் ஜெயமோகன் சர்வ நிச்சயமாக, மஹாபாரத மூலங்களையும், உரைகளையும் படித்திருக்கவேண்டும். நான்காவதும் அப்படியே. ஏனெனில் ச ஜ ஸ எனத் தொடர்புள்ள அனைத்து சப்தங்களையும் தட்டச்சு செய்யமுடியும்.

ஆகவே 1 அல்லது 2 தான் சரியாக இருக்கவேண்டும். சோகம்.

​ஜெயமோகன் அவர்கள் எழுதிக்கொண்டேஏஏஏஏஏஏ இருக்கும் மஹாபாரதத்தில் இப்படிப் பல உச்சரிப்புப் பிழைகள். சரி, இவற்றை என் பொச்சரிப்பு காரணமாகச் சொல்கிறேன் எனக் கடாசலாம்.

ஆனால் பல சமயங்களில் தம் கற்பனைப் புரவியைத் தட்டிவிட்டு எங்கெல்லாமோ சஞ்சாரம் செய்து விடுகிறார். இவற்றுக்கு ஒரேயொரு எடுத்துக்காட்டாக, வெண்டி டொனிகர் போல மனோதத்துப்பித்துவ ரீதியில் தன் மனம்போனபோக்கில் காமப் பார்வை சேர்த்து கண்டமேனிக்கும் எழுதிவிடுகிறார் வேறு. இவர் எழுதுவதில் ஆக, (நான் படித்த சில சமயங்களில்கூட) மஹாபாரதத்தைத் தேடவேண்டியிருக்கிறது. சோகம். :-(

ஆக, பல சமயங்களில் வெண்முரசு மகாபாரதம் போலவே இல்லாமல் அவருக்கும் அவருடைய ரசிக அடிப்பொடிகளுக்கும் உற்சாகமும் ‘மஜா’வும் ​கொடுக்க – மஜாபாரதம் ஆகி விடுகிறது.

அங்கிருந்து – சிலபல சமயங்களில் மஹா அலுப்புதரும்படிக்கு, மஹாபோரதம் எனக்கூட ஆகிவிடுகிறது. இந்த வீழ்ச்சி என்பது தடுத்து நிறுத்தப்படவேண்டும்.

நடக்குமா?